-
1 δειλέ
δειλόςcowardly: masc voc sg -
2 δειλός
δειλός (entstanden aus ΔΕ-Ι-ΛΟ'Σ, Wurzel ΔΕ = ΔΙ, verwandt δέος, δείδω), a) furchtsam, feig, Ggstz von ἄλκιμος, Il. 13, 278; vgl. Arist. Eth. 2, 7, 3; oft bei Plat. u. a. Att.; Ggstz ϑρασύς Diphil. Ath. III, 35 d. Auch mit dem gen., vor etwas, σμίνϑος – οὐδὲ μυάγρης δειλός Gemin. 9 (XI, 410). – b) überh. schlecht, schwach, verächtlich; δειλός τε καὶ οὐτιδανός Il. 1, 293; δειλαί τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασϑαι Odyss. 8, 351. Dah. bei Theogn. Ggstz von ἀγαϑός u. ἀμείνων, 393. 463; vgl. Hes. O. 711. – c) unglücklich, bejammernswerth, u. mit dem Ausdrucke mitleidigen Bedauerns, arm, oft Hom.; ὤ μοι ἐγὼ δειλός, weh mir Aermstem, Odyss. 5, 299; δειλοῖσι βροτοῖσιν, den armen Sterblichen, Iliad. 22, 31; Anrede ἆ δειλέ, Iliad. 17, 201, ἆ δειλοί, Odyss. 10, 431, ἆ δειλώ Iliad. 17, 443 Odyss. 21, 86; mit genitiv., ἆ δειλὲ ξείνων Odyss. 14, 361. 21, 288. So δειλοῖς ἐν νεκύεσσι Theocrit. 16, 43. Attisch heißt dies δείλαιος. S. Scholl. Aristonic. Iliad. 17, 38. 22, 31. 23, 65 Herodian. 11, 441. 17, 201 Apollon. Lex. Homer. p. 56, 30 Lehrs Aristarch. p. 122.
-
3 δειλός
I of persons, cowardly, opp. ἄλκιμος, Il. 13.278; opp. ἀνδρεῖος, Pl.Phdr. 239a, etc.: hence, vile, worthless, Il. 1.293;δειλαί τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι Od.8.351
; opp. ἐσθλός, lowborn, mean, Hes.Fr. 164; ;ἀγαθοὶ δειλῶν ἐπὶ δαῖτας ἴσιν Eup.289
; of animals, Hdt.3.108: c.gen., afraid of..,AP
9.410 (Tull. Sab.): c.inf., ib.6.232 (Crin.). Adv.- λῶς Theoc.Adon.15
, Plu.2.26b.2 more commonly, miserable, wretched, with a compassionate sense, δειλοὶ βροτοί poor mortals! Il.22.31, al.; ἆ δειλέ poor wretch! poor wretches!17.201
, Od.20.351;ἆ δειλὲ ξείνων 14.361
;Πατροκλῆος δειλοῖο Il.17.670
.II of things, miserable, wretched, ; δ. δ' ἐνὶ πυθμένι φειδώ ib. 369;τὰ δ. κέρδη S.Ant. 326
; ἔργα, λόγος, etc., Thgn.307, E.Andr. 757, etc.: [comp] Comp., Longin.2.1: [comp] Sup., Ar.Pl. 123: neut. pl. as Adv.,ὀχλεῖ μοι δειλὰ ὁ Τρωΐλος PIand. 11.4
(iii A.D.).—Trag. use δειλός chiefly in former sense, δείλαιος in latter. -
4 ἆ
ἆ, Ausruf des Unwillens, Hom. bes. in der Vbdg ἆ δειλέ, ἆ δειλώ, ἆ δειλοί, – später bes. vor Imperativen mit der Negation, Soph. ἆ μὴ κόλαζε πρέσβυ, O. R. 1147; ἆ μηδαμῶς Phil. 1284; ἆ μὴ λέγε Plat. Hipn. mai. 295 a; Ar. Plut. 127; ἆ, ἆ, τὴν δᾷδα μὴ πρόςφερε 1052. Den Schmerz drückt es Soph. Phil. 722 aus.
-
5 δειλ'
δειλά, δειλόςcowardly: neut nom /voc /acc plδειλά̱, δειλόςcowardly: fem nom /voc /acc dualδειλά̱, δειλόςcowardly: fem nom /voc sg (doric aeolic)δειλέ, δειλόςcowardly: masc voc sgδειλαί, δειλόςcowardly: fem nom /voc pl -
6 ἆ
ἆ, exclamation expressing pity, envy, contempt, etc., in Hom. always ἆ δειλέ, ἆ δειλώ, ἆ δειλοί, Il.11.441, 17.443, Od.20.351, cf. Thgn.351, Theoc.Ep.6; also in Lyr., Archil.135, and Trag., A.Ag. 1087, etc.; in reproofs or warnings, ἆ, μηδαμῶς.. S.Ph. 1300, cf. OT 1147, E.Hel. 445, etc.:—freq. with adj., -
7 δειλός
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > δειλός
-
8 δειλός
δειλός, ή, όν (Hom. et al.; LXX; Philo; Jos., Bell. 3, 365, Ant. 6, 215; Just., D. 5, 5) cowardly, timid (w. ἄπιστος et al.) Rv 21:8; of a pers. lacking confidence (Dio Chrys. 47 [64], 11 τί δέδοικας, ὦ δειλέ;) Mt 8:26 w. ὀλιγόπιστος; Mk 4:40 w. πίστις; Hs 9, 28, 4.—DELG s.v. δείδω p. 256. M-M. Spicq.
См. также в других словарях:
δειλέ — δειλός cowardly masc voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δειλ' — δειλά , δειλός cowardly neut nom/voc/acc pl δειλά̱ , δειλός cowardly fem nom/voc/acc dual δειλά̱ , δειλός cowardly fem nom/voc sg (doric aeolic) δειλέ , δειλός cowardly masc voc sg δειλαί , δειλός cowardly fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
